dinsdag 3 november 2009

weer thuis

We zijn allemaal weer thuis na een enerverende week new york. Gelukkig dat remco zijn charmes (en theoline haar zwangerschap) in de strijd gooide om bij een aardige dame vanuit de lange rij te mogen inchecken, anders waren wij waarschijnlijk een van de 40 achterblijvers geweest, want een chaos en 40 overboekingen. We mochten dus gelukkig mee. Vlucht supersnel gelukkig, want zo opgevouwen is toch niet alles na een marathon. Thuis de meiden weer gezien en twee vermoeide oppassende omas (dank!!!). De vlag hing uit en de champage was lekker.

Nog even terug naar de marathon zelf. Het was mooi, maar ook echt zwaar. Wist niet dat een paar km zo lang kon duren. De eerste 25 ging perfect,keurig samen met remco op ons 4.12 schema. Aangekomen in manhattan meteen welkom door onze enthousiaste supporters. Daarna werd het zwaarder, maar bij 35 werd het rap minder en laatste 2 km waren echt zwaar afzien, maar de finish gehaald in 4.22.59. Toch nog 20.000 lopers achter me! Helaas geen 4.15, heb nog een ultieme poging gewaagd, maar dat gaf alleen maar wat extra vertraging. Eigenlijk moet iedereen zijn/haar verdubbelaar laten staan, want alle 6 binnen gekomen. Joost uiteraard na al die keniaanse bloedtransfusies als eerste, michel met een topversnelling op het laatst nog ruim onder de 4 uur. Tom ondanks alle kwaaltjes net boven de 4. Remco was zo druk met het wel en wee van alle lopers (en vooral mij) dat hij er zelf last van kreeg, maar uiteraard wel gewoon zichzelf naar de finish knokte. Last maar zeker niet least marc, als 50 jarige debutant keurig net onder de 5 uur binnen. Kortom 6 toppers, ben trots op de andere 5 en op mezelf ook! De laatste kms gingen emotie, pijn en vreugde hand in hand (en dat bij een ajaxied). Ik hoop dat we een mooie start hebben gegeven aan de stichting en dat eric ergens trots op nicole en ons zat mee te kijken.

Dank aan theoline voor haar steun en het feit dat ze ondanks haar 35 weken zwanger mee was (en echt niet om te shoppen). Dank aan nicole voor de stichting ter ondersteuning van dit spontane initiatief van ruim een jaar geleden. Dank aan alle andere supporters. Dank aan marc, joost, goedings, tom (voor onze door de weekse loopjes) en remco (voor al zijn tips, trainingen, motivatie en steun). En uiteraard dank aan een iedereen die belangstelling toonde en natuurlijk aan alle gulle gevers!!

Het was een mooie ervaring. De schoenen gaan nu wel (even?) de kast in.

Groeten RJ

maandag 2 november 2009

wow en au!

Jongens wat een feest was het gisteren. Wat een super mooie dag.
s'-morgens om 5:00 opstaan en het pak aantrekken. Alles ligt klaar, dus dat ging lekker snel.
Daarna afscheid van de volgers, een laatste teamfoto en dan de bus in naar de startplaats op Staten Island. In de bus wordt er flink gedold en de laatste tactieken worden doorgenomen: hoe te starten, welk schema, welk shirt (met of zonder shirt), wanneer drinken etc
Na de busrit worden we om 6:30 losgelaten in de 3 gekleurde startvakken (wij zaten in Oranje). Het regende lichtjes en aangezien we tot 9:40 moesten wachten op de start gingen samen zitten/liggen op de grond in de tent. Hier zaten natuurlijk meer lopers en we kwamen al snel aan de praat met 2 dames uit New Jersey en een aardige man uit Nashville, Tenessee. Al keuvelend komen we langzaam de tijd door. Af en toe staat iemand op om een ontbijtje te halen of wat te drinken. Een ander probeert te slapen of luister naar wat muziek.
Eindelijk is het 8:10 en gaan we onze finish tassen afgeven bij de UPS bussen en begeven we ons naar het startvak. Daar worden we opgesteld en het blijkt dat we in het 3:30 vak te zitten, oei geen pacers voor onze snelheid dus...
Na een half uurtje wachten gaan dan eindelijk de touwen ertussen uit en schuifelen we langzaam richting de startlijn. Daar met 10:000 anderen (de rest van de 40.000 moeten nog 20m wachten) wachten we op het startsein. Eerst klinkt het Amerikaans volkslied. Marc pinkt een traantje weg en ook Remco moet even extra slikken als hij de Joost de schouder om Marc heen ziet slaan. We realiseren ons dat dit het moment is waar we het voor doen en waar we zolang voor hebben getraind.
Dan klinkt het startschot en onder luid gezang "New York New York" passeren we de finish en gaan we de Verrazano Bridge op. Wow wat een gezicht is dat. Voor je 2x5 rijbanen vol met mensen, achter je dito en dan weet je dat het onderdek ook net zo vol is...ongelooflijk....
Op de brug maakt Remco nog wat foto's van de lopers en daarna splitst de groep zich op omdat ieder zijn eigen tempo gaat lopen. Tom en ik nemen de brug gemakkelijk en versnellen wat als we er afkomen. Beneden aan zijn we 10s voor op schema en we gaan ons doeltempo lopen. Dat lukt erg gemakkelijk - ook omdat er vanaf de brug toeschouwer in rijen dik aan beide zijden van het parcours staan. Jongens wat is dit gaaf! Iedereen staat te juichen en omdat wij onze namen op de shirts hebben geplakt worden we regelmatig aangemoedigd: "Go Tom"..."yeah Michel looking good"..."guys, you're doing great". Als je zo wordt aangemoedigd is het erg moeilijk om je in te houden en een rustig tempo te lopen...wow wat een kick geeft dat.
De volgende 10-15km gaan voorspoedig, een mooi vlak tempo ondanks het glooiende stadse parkcours. We lopen door Brooklyn en gaan naar Queens. Iedere mile staan er wel 50 vrijwilligers die Gatorade of Water aanbieden. Dat is erg makkelijk want dit zorgt ervoor dat je niet alles zelf hoeft mee te nemen.
Dan richting de Bronx op zoek naar mile 13.1 (oftewel halfway). Bij de 2e brug, de meest steile, schiet bij mij de kramp in de rechter kuit. Tom roept dat ik moet stretchen en ontspannen doorlopen. Dat lukt en op de 3e brug (de Queensboro bridge) loop ik het er uit en kan ik zodanig versnellen dat we nog wat tijd goedmaken. Dan komen we bij 16 mile op 1st avenue in Manhattan bij het meeting point. Hier staan alle volgers van Krooder en zien we ook onze begeleiders. Niek geeft ons de extra bars/gels en dan nog even info uitwisselen over Joost (die loopt op 3:35 schema - cool!). Snel lopen we verder de 1st avenue op en heb ik het toch even zwaar. Ik besluit mijn muziek op te zetten en met te focussen op het ontspannen lopen. Even twijfel ik of ik niet te hard gestart ben, maar besluit toch het tempo van Tom (die zich tot Haas ontpopte) te blijven volgen. Gelukkig begin ik gaandeweg me beter te voelen en het gaat me goed af om rond de 5:35 per km te lopen (dit is net onder de 4 uur). Bij Mile 20 realiseer ik me dat het nog maar 7-8 km is en ik weet dat ik het kan halen. Snel neem ik nog de laatste gels tot mij - om te voorkomen dat ik de hongerklop krijg in de laatste 5km. Tom geeft aan dat hij het zwaar heeft en kramp krijgt in boven en onderbenen. Gezien zijn eerdere ziekte deze week en het getob met de te grote schoenen in de afgelopen weken is het eigenlijk een klein wondertje hoe goed hij loopt. We besluiten om niet verder te versnellen en gewoon 5:35 te blijven lopen.
Na de volgende 2-3 miles, op 5th Avenue loopt Tom niet meer achter me en ik zie hem ook niet. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de tijd <4 uur er nog inzit en besluit om aan te zitten. Ik voel me goed.
Het laatste stuk op 5th avenue is killing. Bergop zie ik een flink aantal mensen inhouden en gaan wandelen. Dit is wat je noemt een echte muur....wat dat doet pijn. Ik ben bang dat mijn kuit opspeelt maar dat is gebeurt niet en weer zet ik aan. Ik loop nu 5:15 per km en zo kom in in Central Park.
Nog 2km te gaan en ik zet mijn iPod door naar de laatste 2 finish nummers...Nog een paar heuveltjes en ik ziet het 26Mile bord. (achteraf hoor ik dat Niek hier met 20 Amerikanen mij heeft geroepen, maar ik was helemaal in trance). Al sprintend pak ik de laatste meters op het nummer "maak me gek".
Dan zie ik de finish lijn, ik krijg kippenvel en kijk naar boven....Eric deze is voor jou! Nog snel even vooruitkijken om te voorkomen dat ik tegen het hek loop en dan afdrukken.....snel kijken......YES 3:56:33!!! Gelukt!!! Spontaan springen de tranen in mijn ogen en terwijl ik uithijg komen de emoties los. Sommige EHBO-ers vragen of het gaat en lachend zeg ik hen dat het goed gaat. "Michel, you did great" is wat ze zeggen.

Na een paar minuten komt Tom aan en we lopen samen door het ellenlange eindvak alvorens we onze finishbag krijgen. Hier en daar zien we mensen die er niet zo goed aan toe zijn, maar overal is EHBO bij aanwezig. Aangezien we het koud hebben lopen we gelijk door naar het hotel. Al snel komen ook Niek en Ingrid aan. Het blijkt dat iedereen gefinished is en dat sommigen wel flink hebben moeten afzien. jongens wat zijn we trots op elkaar....het bier aan de hotel bar vloeit rijkelijk en al snel is de bar door zijn Budweisers heen. Remco en RJ laten dit kleine bachnaliaatje even passeren en doen een welverdiende herstelsnurk.

's-avonds bij het diner met z'n allen komen de verhalen los en proberen we allemaal ons mooiste moment van de dag te beschrijven. Wow wat is dat inspirerend om te horen. We genieten van ons italiaans diner en realiseren dat het strenge trainingsregime erop zit. Lekker, doe nog maar een biertje als toetje.

De dag erna.. AU wat zijn de spieren stijf en pijnlijk. De meeste pijn in mijn rechterkuit. Vanmorgen zijn Tom en ik om 7:00 opgestaan om even wat te fietsen in de fitness room. Zo kunnen we de benen wat schoonmaken. Als we op onze fietsen kruipen zit er een dame in de gele trui tussen ons: Leontien van Moorsel. Erg leuk was dat. Zij had ook de Marathon gelopen en zat nu ook uit te fietsen. We kregen een spoedcursus recovery en we zaten lekker kletsen toen ook Joost en Marc binnen kwamen. Zij namen onze plekken over.

Tijdens het omkleden kwam Martien de NY Times brengen met daarin 10 pagina's met uitslagen. Natuurlijk stonden we er in! De maandag werd vervolgens door iedereen anders ingevuld. De een bleef nog even liggen op de hotelkamer en de ander ging nog even voor de laatste shop acties. Ik hoorde bij de 2e categorie.

Nu zitten we in de hotel lobby te wachten op de transfer naar het vliegtuig. Bijna zit onze reis er op. De queeste is vervuld en nog even en het gezelschap gaat uiteen. Ik mijmer nog even over gisteren en er schieten me 2 inspirerende teksten te binnen:

"pain is temporary - fame is forever" en "hello finish line - goodbye old me

Michel

What a difference a day made...

24 little hours. Alles hebben ze gegeven het team van Unlimited dreams en ik heb vandaag genoten. Genoten van het feit dat Joost natuurlijk als snelste (H)Maas bij het Meet en Greet point was en als eerste over de finish komt in 3.48. Dat Michel en Tom als roommates samen lopen en binnen de VIER uur finishen, Robert Jan diep gaat maar wel nog naar me kan zwaaien bij de 26 miles. Remco een goede race loopt en door stekkert tot 4.25 en Marc zijn marathon binnen de vijf uur afrond.

Het was een emotionele dag maar desondanks een mooie dag, lieve lopers sometimes it snows in april but sometimes the sun shines in november!

Bedankt voor jullie inzet en prestaties, ik ben trots op jullie en heb genoten en vergeet niet:
The difference are you!

zondag 1 november 2009

Wat een dag!

Wat een dag. Als supportersgroep stonden wij om half 11, onder t genot van een stevige liveband, alle nederlandse lopers, of alle lopers die maar iets nederlands leken uit te stralen, aan te moedigen 26 km na de start.het weer zat mee en de sfeer en entourage schept een enorme band en geeft een echte kick onderling als supporters. Een voor een kwamen onze kanjers voorbij, allen nagenoeg geheel fris en fruitig.Vervolgens hurry up naar central park.de groep is inmiddels opgesplitst en Carolien en ik worden door een halve gare bejaarde taxichauffeur midden in central park gedropt waar we een superplek hebben en toevallig net RJ en Rem zien passeren. Ze zien er heel moe uit en hebben t op zijn zachts gezegd erg zwaar, ze gaan tot t uiterste dat is heel duidelijk, maar wat goed dat ze er bijna zijn. Daarna snel richting uitgang alwaar we de ene naar de andere loper moe en afgepeigerd central park uit zien komen.

Inmiddels zijn we een paar uur verder en kijk ik heel trots naast me en zie daar mijn kanjer RJ slapend onder de dekens.Wat zat hij stuk na de finish, kapotgelopen.Het was heftig, zeer emotioneel en deed gewoon ontzettend veel pijn.Wat een enorme prestatie van alle lopers, petje af en supertrots!!!Het doel is bereikt, echt gaaf.
Wat een dag.

Allemaal gefinished!!!!!

Wat een spannende dag ook hier in Den Haag..
Dat tijdverschil; is het nu 5 of 6 uur? De start gekeken op Eurosport, eerst de dames, daarna de rolstoelen en dan de heren.... Ook beelden van de vele duizenden die staan te wachten om te mogen starten.. Toch gaan speuren of ik iemand van jullie op TV zie (onbegonnen werk natuurlijk, maar je weet nooit). Ik merk dat ik zenuwachtig begin te worden hier in Den Haag op de bank.. Zal het met iedereen goed gaan?
Om half zeven komt er een bericht van Nicole; "Tom en Mies net gezien, lopen goed op schema. Rond de vier, hier gigantisch feest!" Na dit bericht ben ik er wel van overtuigd dat het goed gaat komen met de lopers!!
Telefoon om 21.15 uur; Tom zie in in display... En.... Gehaald!! Rond de 4 uur! Heel erg knap!! Trots zijn wij hier! Michel en Joost zijn al binnen. Van Robert-Jan, Remco en Marc weet hij het nog niet. Na gezegd te hebben maar goed te feesten en de nodige biertjes te nuttigen, kruip ik achter de pc en ga zoeken op de site van de marathon. En wat blijkt: Iedereen gefinished!!!
Allemaal heel erg gefeliciteerd, jullie hebben een topprestatie geleverd!!! En de supporters natuurlijk ook! Niek bedankt voor het aanmoedigen van Tom namens mij!

BRAVO!

Met veel spanning in onze buik en enthousiasme zitten we te kijken naar de internetpagina waarop de tussentijden verschijnen. Vanachter het scherm roepen we iedereen toe als aanmoediging. Een voor een zien we de helden finishen. Wat een prestatie van jullie. Wat zal er door jullie heengaan? We kunnen het nauwelijks voorstellen. Nieuwsgierig zijn we naar de verhalen. Van harte gefeliciteerd!

aftellen

Het is 9.10 plaatselijke tijd, over een half uur gaat t echt gebeuren. Ik ben nerveus, onze baby in mijn buik maakt overuren en voelt dus ook wel dat er iets spannend staat te gebeuren, voor RJ omdat hij eigenlijk te geblesseerd is om te starten en ik heel benieuwd ben hoe het hem zal vergaan, voor Nicole en de reden waarvoor we hier zijn, een mooie gedachte, en tot slot voor alle lopers omdat het toch echt wel een pittig loopje is. Ik ga met de supporters ontbijten en ze dan naar de finish schreeuwen, geheel met alle oranje vlaggen ed.ik ben er klaar voor.
Den Haag, Zondag 1 november 14.30 uur

Slecht weer in Den Haag, ik las dat het in New York nu gelukkig wel goed weer is...
Als ik me niet vergis in de uren, is het nog een uur tot de start. De lopers staan al wel een tijd op Staten Island.. Via deze weg willen Coen en ik laten weten dat we aan jullie denken, we gaan zo voor Eurosport zitten, we doen net of we er bij zijn en moedigen jullie heel hard aan!!!
Heel veel succes allemaal, ook de live-supporters!!!!

Klaar voor de start.........

New York bruist dag en nacht. Het is half zes in de ochtend, de Halloween party people kijken een beetje raar op als ze het hotel binnen lopen. De lobby staat vol met dames en heren in strakke pakjes, komen zij ook massaal terug van een Halloween feestje? Deze vrouwen en mannen staan klaar om zich te begeven naar Fort Wadsworth op Staten Island, supporters worden helaas niet toegestaan op het startterrein en blijven achter bij het hotel.

Over een half uur 7.00 locale tijd, zal de Verrazano-Narrows Bridge worden gesloten voor al het verkeer, om zo de brug klaar te maken voor de marathon.

Het lange wachten is begonnen, samen met 42.000 andere deelnemers zullen ook onze lopers via de Final Check-in, op het immense terrein moeten gaan wachten. Op het terrein staan een aantal tenten en er zijn meer dan 1500 toiletcabines (de heren wanen zich weer terug in hun studententijd, gezellig 1 wc delen met je 28 huisgenoten), er is muziek (voor de pre-marathon warming-up) en men kan gaan rusten (neem wel een krantje of wat plastic mee tegen het vochtige gras was het advies).

Wachten tot het zover is, wachten op het moment dat ze naar de startvakken kunnen lopen. In drie waves zullen de marathon lopers vertrekken. Onze lopers vertrekken in de eerste wave om 9.40 uur. En van klaar voor de start af is dan weinig te merken, ze zullen de eerste meters met name wandelend afleggen. Na het startschot komen pas na 3.5 km en na ruim 6 km alle startlijnen bij elkaar, het is namelijk logistiek niet mogelijk om 42.000 mensen dezelfde route te laten lopen. Zoals bij iedere wedstrijd komt er pas na 5 kilomater een beetje ruimte in het lopersveld. Met deze drie zogenaamde corrals (herkenbaar aan verschillende kleuren) komt er direct wat meer ruimte in het lopersveld. De tweede wave vertrekt om 10 uur en de derde om 10.20, als je een indruk wil krijgen hoe dit er nu uitziet kijk dan even op de unlimited dreams video...

Ik ga me voorbreiden op mijn taak als supporter. Het is een warm gevoel dat zoveel mensen in Nederland met ons meeleven en ik hoor jullie aanmoedigingen. Ook weet ik zeker dat Eric vandaag aanwezig is, om samen met mij te genieten van dit waanzinnige evenement.

Go runners Go!

1 november...

'normaal' is dit alleen de dag waarop mijn moeder jarig is.
Nu weet ik dat het Allerzielen is en dat de marathon van NY wordt gelopen.
En dus denk ik aan Eric. Het is mooi dat aan de overkant van de oceaan zijn broers en enkele van zijn vrienden de marathon lopen om geld in te zamelen voor de stichting unlimited dreams. Met de stichting willen we jongeren een steuntje in de rug geven bij het verwezenlijken van hun droom. Indien het team sneller loopt dan 4:15 uur - een bijna onmogelijke opgave - kunnen meer dromen een stap dichterbij komen. Dus heren zet 'm op!

Here is the captain speaking

Zaterdag 31 november, de dag voor de marathon stond in het teken van rusten, eten en mentale voorbereiding.

Vragen als hoe laat staan we op, zal ik toch maar een jas gaan halen want het druppelt een beetje, zullen we het raam van de slaapkamer maar dicht doen in verband met het lawaai en de tocht; zal ik mijn oranje veters die eigenlijk iets te lang zijn toch maar niet in mijn schoenen doen, waar zal ik de D-tag plaatsen op mijn schoenen, hoeveel eten (vieze zoete gel..) en drinken moeten we meenemen voor onderweg, ga ik op de queensbridge via de linkerkant over de matten lopen (eronder zitten stalen roosters) of in het midden over het asfalt en met welk nummer op de I-pod kom ik over de finish? Eric zou hebben genoten van deze strategische vragen en met name zou hij ervoor hebben gezorgd dat er af en toe heerlijke verwarring zou zijn. Van de voorbereidingen rondom een halve marathon genoot hij het meest door zijn medelopers af en toe een beetje op het verkeerde been te zetten en dan met een serieus gezicht maar wel met pretogen de reactie af te wachten. Gelukkig heb ik de afgelopen dagen gemerkt dat de heren van het dreamteam geheel in de geest van Eric elkaar scherp houden. Aan de voorbereidingen zal het morgen dus niet liggen.

De weersvoorspelling is erg goed: zonnig en ongeveer 14 graden. Terwijl het deze avond nog heeft geregend, lijkt het dat de lopers morgen alleen nat zullen worden van het zweet en niet van de regen.

De stad New York is er ook klaar voor. Ik ben vanochtend naar de finish area geweest en dat zag er indrukwekkend uit. Alle New Yorkers zijn trots dat er zoveel deelnemers vanuit de hele wereld naar hun stad komen om de marathon te lopen. In winkels krijg je korting als ze horen dat je voor de marathon in New York bent (bij deze een gratis tip voor alle shoppers onder ons) en de hele stad is in het oranje gehuld.

Tenslotte zijn ook de supporters deze dagen klaar gestoomd voor de race. De laatste afspraken zijn gemaakt, waar we moeten staan, met hoeveel bananen, repen, sqeezers... De tijden worden gevolgd via de Atlete Alert (helaas niet meer mogelijk om aan te melden omdat het vol is) zodat de supporters op het juiste tijdstip kunnen aanmoedigen, verzorgen, waven, gillen, joelen en natuurlijk ook fotograferen. En na de marathon begint het pamperen weer opnieuw, Marij, Ingrid, Theoline en Caroline hebben morgen een zwaar taak te verrichten (Vanessa en Sacha, ik zal trachten Tom en Michel een beetje te ondersteunen in hun run). De supporters zijn goed in vorm. Zo zijn de juiste laarzen aangeschaft, de toeters en bellen getest en de spandoeken (eigenlijk zijn het aanmoedigingsborden) liggen klaar.

Rest mij nog de lopers een goede nachtrust toe te wensen zodat ze fit aan de start kunnen verschijnen. Robert Jan, Michel, Remco, Tom, Joost en Marc morgen heel veel succes, goede benen en rust in de kop.

En als er dan toch een moment komt dat jullie eventjes stuk zitten een kleine tip van de prof. “Wanneer een leeuw jaagt op een antilope, kijkt hij niet achterom. Hij moet eten.”
Robert Cheruiyot

Nog 13u en 40min....

Met pijn in de buik schrijf ik mijn blog entry. Geen spanning als in "zenuwachtig" maar meer spanning op de maag. Zojuist hebben loopmaat Tom en ik namelijk een grote portie pasta naar binnengewerkt. Daarmee is onze stapelfase officieel beeindigd en begint het aftellen.
Vanmorgen hebben we nog even de stramheid uit de benen gelopen. Niet runnen maar gewoon joggen, even licht in het zweet dus. Ook even de officiele loop-broek uitgeprobeerd, met name of het unlimited-dreams embleem op ons derriere goed uitkomt. Gezien het aantal vrouwen dat verlekkerd omkeek ga ik ervan uit dat dat snor zit.

Daarna nog even de laatste shop-acties uitgevoerd en stukje 5th avenue gedaan met als resultaat een leuke horloge set voor de dochter, 2 Lonely planets en een inspirend boek van Soygal Rinpoche dat al een tijdje op mijn verlanglijst staat.
Aan het eind van de middag hebben we nog even een lekkere tussen-snurk gedaan en daarna kwam onze personal inspirator & verzorgster Niek met de pasta-penne a bolognaise.

Terwijl ik dit schrijf kijken we nog even naar de video van het parkoer, zodat we weten waar de volg-crew ons staat op te wachten (bij mile 16, na de brooklyn bridge, 3x links aan het begin van de 1st Avenue). Het filmpje duurt 7m 20, maar het komt aardig binnen. Die 42 km lijken toch wel erg lang. Enfin....

Morgenochtend gaan we om 5:00 opstaan met de klok 1 uur terug (want wintertijd start hier pas morgen) en dan om 5:30 in de bus naar StatenIsland alwaar we pas om 9:40 zullen starten in wave 1 van het oranje vak (hoe kan het ook anders). Als ik opzij kijk zie ik de loopschoenen met verse vette oranje veters, het 4-uur schema polsbandje, de drankflesjes & squeezies uitnodigend klaarliggen. Ik mis Eric - hij had hier moeten zijn - maar heb toch het gevoel dat hij morgen met ons zal lopen. Ik zal in ieder geval mijn stinkende best doen om onder de 4 uur te gaan zodat ik weet dat hij dat zeker had gedaan, immers een marathon telt alleen als ie onder de 4 uur is.

Ik check nog 1x of de iPod op scherp staat. Morgen zal ik in NY finishen met het de allerbeste finish-song die er is: MAAK ME GEK!

Michel