zondag 1 november 2009

Nog 13u en 40min....

Met pijn in de buik schrijf ik mijn blog entry. Geen spanning als in "zenuwachtig" maar meer spanning op de maag. Zojuist hebben loopmaat Tom en ik namelijk een grote portie pasta naar binnengewerkt. Daarmee is onze stapelfase officieel beeindigd en begint het aftellen.
Vanmorgen hebben we nog even de stramheid uit de benen gelopen. Niet runnen maar gewoon joggen, even licht in het zweet dus. Ook even de officiele loop-broek uitgeprobeerd, met name of het unlimited-dreams embleem op ons derriere goed uitkomt. Gezien het aantal vrouwen dat verlekkerd omkeek ga ik ervan uit dat dat snor zit.

Daarna nog even de laatste shop-acties uitgevoerd en stukje 5th avenue gedaan met als resultaat een leuke horloge set voor de dochter, 2 Lonely planets en een inspirend boek van Soygal Rinpoche dat al een tijdje op mijn verlanglijst staat.
Aan het eind van de middag hebben we nog even een lekkere tussen-snurk gedaan en daarna kwam onze personal inspirator & verzorgster Niek met de pasta-penne a bolognaise.

Terwijl ik dit schrijf kijken we nog even naar de video van het parkoer, zodat we weten waar de volg-crew ons staat op te wachten (bij mile 16, na de brooklyn bridge, 3x links aan het begin van de 1st Avenue). Het filmpje duurt 7m 20, maar het komt aardig binnen. Die 42 km lijken toch wel erg lang. Enfin....

Morgenochtend gaan we om 5:00 opstaan met de klok 1 uur terug (want wintertijd start hier pas morgen) en dan om 5:30 in de bus naar StatenIsland alwaar we pas om 9:40 zullen starten in wave 1 van het oranje vak (hoe kan het ook anders). Als ik opzij kijk zie ik de loopschoenen met verse vette oranje veters, het 4-uur schema polsbandje, de drankflesjes & squeezies uitnodigend klaarliggen. Ik mis Eric - hij had hier moeten zijn - maar heb toch het gevoel dat hij morgen met ons zal lopen. Ik zal in ieder geval mijn stinkende best doen om onder de 4 uur te gaan zodat ik weet dat hij dat zeker had gedaan, immers een marathon telt alleen als ie onder de 4 uur is.

Ik check nog 1x of de iPod op scherp staat. Morgen zal ik in NY finishen met het de allerbeste finish-song die er is: MAAK ME GEK!

Michel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten